Damherten, duinen en perziksap
De voorjaarsvakantie zit erop en voor velen (waaronder
ik) start vandaag een welverdiende rustdag. Na 24/7 pubers van hun mobiel, Xbox
en tv losweken, is het heerlijk koffie drinken. Ze gaan weer naar school. Achter
ons ligt een week vol kunst, natuur, cultuur en balanceren op een pion in
cyberdrijfzand.
Door Geraldina Metselaar
Scrollend door social
media zijn ze jaloersmakend. De breedlachende wintersporters in hip skipak of aan de
kaasfondue. Zeker als het buiten blijft plenzen en ik binnen zit met drie
pubers. Voor iedereen die geen skivakantie ambieert, noch uitzinnig pretparken
bestormt, is het creatief zoeken naar aanlokkelijke bezigheden tijdens een
schoolvakantie. “Waarom gaan we dan niet skiën, mam, als je zo graag iets
actief wilt doen?” De opmerking verjaag ik in koffiedampen en de geur van
geroosterde boterhammen. Een skivakantie staat niet in mijn jaarplanner, doe
mij maar zon, strand en St. Tropez. Ondertussen gaan de pubers kopje onder in cyberdrijfzand.
Het liefst kijken ze tot middernacht knullige filmpjes op hun mobiel. Als de
helft van de voorjaarsvakantie voorbij is gedobberd, bungelt boven ons gezin de
vraag: wat gaan we doen?
Struinen in Amsterdamse duinen
De natuur in! Wat is er
heerlijker dan uren dwalen door een winterbos? Eekhoorntjes spotten en ergens
halverwege warme chocolademelk drinken. Morrend krijg ik mijn pubers aangekleed
en in de auto. We koersen richting het Amsterdams duinwaterleidinggebied. Het
karakteristieke duinlandschap wordt afgewisseld met ruige dennenbossen, zodat je er heerlijk kunt struinen. Bovendien kun je er vele roedels
damherten gadeslaan. Helaas zorgt de explosief uitdijende populatie in de omliggende contreien voor overlast. Ze verorberen kwetsbare bosschages en jong groen. Binnenkort worden
dan ook een paar duizend herten omgebracht. Juist dit gegeven doet een appèl op
het groeiende gevoel voor rechtvaardigheid en mededogen bij mijn pubers. Het Amsterdamse
duingebied en zeer bezienswaardige artdeco bezoekerscentrum blijken een schot
in de roos. Al snel staan we oog in oog met jonge damherten die fluks weghuppelen.
Maar als je heel stil bent, kun je ze perfect fotograferen met je mobiel. Dat
dan weer wel.
De kunst van het verleiden
Nu eens geen Utrecht,
Amsterdam of Rotterdam, maar naar Dordrecht om kunst te kijken. Een historische
stad die kan bogen op een rijke geschiedenis. Met de overzichtstentoonstelling
‘De kunst van het verleiden’, viert het Dordrechts Museum de nauwe
verbondenheid met hun voormalige inwoner en fijnschilder Godefridus Schalcken (Made, 1643 - Den Haag, 1706).
Schalcken was ambitieus en had zijn zinnen gezet op een internationale carrière
als kunstenaar. Dat is gelukt! Zijn werk is nog altijd in veel Europese musea
te bewonderen. Als jongeman ging de getalenteerde Schalcken op les bij onder andere de Leidse
schilder Gerard Dou. Invloeden van deze schilder zijn duidelijk herkenbaar in Schalckens werk - intieme momenten bij kaarslicht. Zijn fosforescerende
werken maken diepe indruk vanwege de kwaliteit. Hij schilderde als een
Hollandse meester. Je kunt er uren naar blijven kijken. Ontroerend en
zinnenprikkelend. Zoals het schilderij met een beeldschoon meisje dat perziksap
op haar boezem drupt of het jonge stelletje dat elkaar verliefd in de ogen
kijkt. Slechts verlicht door kaarslicht wordt het schilderij bijna mystiek. Als
de mogelijkheid bestaat om een selfie
met kaarslicht te maken, worden mijn pubers enthousiast. Naast de expositie
omspant de vaste collectie van het Dordrechts Museum zes eeuwen Nederlandse
schilderkunst van onder anderen Mesdag en Maris tot hedendaagse kunst van onder
meer Appel, Armando en Marlene Dumas. De Hollandse taferelen van kerken,
pleinen, zeilboten en de pracht en praal van de Gouden eeuw bekoren de kinderen.
De VOC-verhalen die ze kennen van de geschiedenislessen komen tot leven. Opvallend
zijn de aanstekelijk enthousiaste suppoosten die keurig gekleed in pak met
lichtblauwe stropdas attent bezoekers door het opvallend ruime museum
loodsen. Een aantal jaar geleden werd flink uitgebreid. Bestaande delen en
nieuwbouw zijn smaakvol aan elkaar gehecht door glazen constructies. De uitnodigende
tuin met eeuwenoude knoestige bomen, serre en rustiek museumrestaurant ogen
weldadig. Je kunt er beslist gaan lunchen met een zakenrelatie. Ook de met
prachtige kunstwerken behangen vergaderruimte is een aanrader voor een
expertmeeting of lezing.
Venetië aan de Merwede
Een bij het museum te
verkrijgen rondwandeling van twee kilometer door de stad Dordrecht is een
feest. Zeker als ’s middags het zonnetje doorbreekt. Het oude centrum waar
huizenrijen uit de rivier rijzen, doet zomaar denken aan Venetië. De galeries,
vintage winkeltjes en gezellige koffietentjes zorgen voor een écht
vakantiegevoel. De wandeling leidt ons naar het museum ‘Het Hof van Nederland’
waar nationale geschiedenis werd geschreven. Als bezoeker zit je frontrow bij de Eerste Vrije
Statenvergadering van 1572. Ook beleef je interactief het verhaal van Hollands
oudste stad. Bij binnenkomst moet je inloggen en vervolgens word je tot groot
genoegen van mijn pubers via beeldschermen door het museum geleid. Elke stop
vertelt een deel van de ontstaansgeschiedenis van Dordrecht. Na het Hof gaan we
dwars door Dordrecht langs de jachthaven naar het derde culturele hoogtepunt:
het huis van Gijn. Verzamelaar Simon van Gijn bewoonde een statig
patriciërshuis dat nagenoeg volledig in tact is gebleven. Van uitheems tapijt
in de lange gangen tot Hollandse witjes in de keuken, wapenarsenaal en rijk
gedecoreerde gobelins in de balzaal. Zeker omdat we krap vijftig minuten voor
sluitingstijd het huis betreden, ontstaat er een koortsachtige drang bij de
kinderen om het hele huis van speelgoedzolder tot eetkamer op de begane grond in
een recordtempo te bestuderen. Zelfs de etage met de prachtigste antieke poppenhuizen,
voorraadkamer, tuin en serre vinden ze hashtag
echt vet! Ontzag voor Simon van Gijn groeit zienderogen. Op de terugweg wordt
hevig gediscussieerd over ontdekkingsreizen en het verschil tussen kruiden en
specerijen.
Reacties
Een reactie posten