Vriend van vroeger

Kronkelend door het sleutelgat

betreedt een oude vriend mijn huis.

Ik ken hem nog van lang geleden

toen we andere dingen deden.

Hij kringelt langs het trappengat,

passeert de randen van het plafond

en dwaalt door mijn gangen, mijn thuis.

Loert ie wendend of is het treurend

naar iets wat er ooit stond

ongeschreven op onze handen,

op de binnenkant van de wanden

van ons gezamenlijk bestaan.

Over mijn schouders kijkt ie mee,

zijn blik werpt splinters in het rond

Zijn ogen glijden over het behang,

het kille marmer op de grond.

Wil hij iets zeggen voor het vertrek?

Mijn vriend van vroeger passeert

en laat een leegte op de plek

waar ik hem altijd vond.