Geen woorden

There are no more words left to say

Het voelt koud in mijn hart
Het klopt zoals ik het nooit had gehoord
Ja, dan toch liever iemand

die schreeuwt en krijst
dan hij die zwijgt
Onze klinkende woordenstroom

smeedde een band
Een ring van liefde, van troost en hoop
Ik prevel mijn geliefde zinnen

Zodat ze niet verdwijnen
Maar verankeren, daar diep van binnen,
Nu loopt de tijd en zit ik alleen

Alleen op de bank met een goed glas wijn

Te wachten tot er iemand komt

Die zegt wat er te zeggen valt

Het is laat, de nacht verstilt
Ik kan je bijna horen op de maat
Van mijn dissonant kloppend hart

En dan,
bij het gloren van de dageraad
There are no more words left to say