In de Poëziebus

Dichter bij, verder weg

Iedereen klaar om te gaan?
Tegen zijn passagiers meldt

de chauffeur bedeesd: zitten!
Dichter tegen elkaar aan
We zullen aanstonds vertrekken
En de bus die rijdt op wielen,
op wielen rijdt de bus

Welgeteld beschikt ie over
vijftig veel te kleine plekken
Voor mensen van divers pluimage
Deftige dames en schorriemorrie
dat ergens achterin zit te gapen
Attachékofferambtenaren, maar
nu enkel van die dichterlijke gekken
En de bus die rijdt op wielen,
op wielen rijdt de bus

In het handschoenenkastje reist
deze keer de muze mee
Ze fluistert stille woorden en geniale zinnen
Over van die schaamteloze literaire dingen
Door de kieren van de ramen waait
flink wat frisse moed
Om het leven in poëzie te vieren
en een doorsnee dag te versieren
Frivool, charmant, met toeters
en met bellen, slingers en confetti

Onder de vloer rust een fictieve
dubbele bodem: niets, nee niets
is nog wat het lijkt. We rijden verder
en gaan helemaal niet meer naar huis
Want moeder, ja die moeder is onderweg
en dus echt niet thuis!

En de bus die rijdt op wielen,
op wielen rijdt de bus