Al roetsjend langs de trappen

Al roetsjend langs de trappen

van mijn dagelijkse bestaan
Is het balanceren op dat smalle pad

Zoek ik naar een dierbaar evenwicht ergens in het midden

en als het even meezit: een lach

 

Echter die dag veranderde er iets

in het gewoontepatroon en lag de minutieuze berekening uit het lood

Waren de trappen echt zo hoog?

Ik miste zonder dat ik het zag

minstens een stuk of zes treden

Waar zat die concentratieboog?

Ergens in mijn achterhoofd, want 

daar roetsjte ik naar beneden

Het lijf sputterde en kraakte terwijl  
een linkervoet met een klap 
uiteen brak op de harde grond

Evenwicht dat ik naarstig zocht
Was er al bij de gratie

Zou denken dat God bestond

bestaat