Hart te volgen

 Binnenin dat hoofd van mij lijkt het opvallend veel op een winkelcentrum om de hoek in stad of dorp. Absurd, denkt u. Of wat is dat nou weer voor bizarre vergelijking? Maar alle ingrediënten zijn aanwezig, de gelijkenissen onovertroffen. Er is een drogist, Zeeman, Wibra, warme bakker, een prijsvechter, schoonmaakbedrijf en als je mazzel hebt ook nog een Chinees, Hapsnap en Döner Kebab. Maar op de een of andere manier blijf je iets missen in zo'n winkelcentrum. Het is er een komen en gaan van mensen. Zoals de dingen die door je hoofd malen. Hoe gaan we de hypotheek ooit afbetalen? Hoe wil ik mijn leven vormgeven? Wat eten we vanavond? Kies ik links of neem ik de afslag rechts? Wordt het aardappelen of rijst? Hoe ziet mijn bestaan er over pakweg tien jaar uit? Misschien moet ik over dat laatste helemaal niet nadenken. Dom. Het gaat om de korte termijn. Als het nu maar gewoon lekker loopt, dan ben je al zo heerlijk bezig. Desalniettemin zit ik continu in dat hoofd te wroeten op zoek naar oplossingen. Voor van die weinig verheffende zaken zoals razendsnel je huis stofzuigen en dweilen in één ochtend. De was vouwen en zal ik dan ook direct strijken of sla ik dat zoals gewoonlijk over? Wat is de zin in mijn leven? Waarheen leidt de weg? Een geplaveide weg of is het er een met hobbels en bobbels?

Continu zit ik in dat hoofd te wroeten op zoek naar oplossingen

Ja hoor! Mijn leven lijkt als ik goed kijk toch echt verdacht veel op dat winkelcentrum. Het is een doldrieste aaneenschakeling van activiteiten, ervaringen en onderhuidse strijd. Laden en lossen. Natuurlijk maak ik me druk over die mafketel in het verkeer, de voortdurende stroom vuile was, de sloopdrift van puisterige pubers, de dramatische  vervuilingsdrift van menig multinational en de eurocrisis (of is die inmiddels bezworen). Ondertussen zoek ik een soort van zielenrust, zoiets als geen supermarktkarretjes die oorverdovend rammelen over de keien in het winkelcentrum. Geen dreiging van een gek met een machinegeweer, geen verdekt opgestelde snelheidssnipers langs de Loosduinseweg, geen blauwe enveloppen in de bus. Ik wil rust en geluk, ver weg van weekaanbiedingen, piepende kassa's en lonkende megaverpakkingen chocolade. Goed voor vele kilocalorieën. Niks daarvan, want ik zie meteen mezelf als een Freddy Mercury gehuld in jarratelles en gewapend met stofzuiger luidkeels zingen: "I want to break free". Velen van ons verlangen er weleens naar om te kunnen ontsnappen. Weg. Op naar een simpel leven. Zoals anderen doen... maar ja, is dat zo? We denken altijd dat anderen vrij zijn en gelukkig zijn. Alleen bij nadere bestudering blijkt dat ze net zo vast zitten als iedereen. Toch zou het prettig zijn om even dat gedoe en gepieker en geneuzel stop te zetten. Nu dender ik voorbij aan alles wat er simpelweg is en jaag ik duizenden plannen na. Ik wil dit en ik wil dat, ik wil van mijn leven een sprankelend en uitzinnig winkelcentrum maken waar je altijd terecht kunt voor van alles en nog wat (okay, behalve vlees, vis, suiker of vet). Ik stap uit mijn hoofd en vind de oplossing ergens tussen mijn linker- en rechterhartklep. Weg met die kleverige overactieve gebrainwashte luchtdicht vastgeketende hersencellen. Vandaag komt er geen pasklare oplossing voor gepieker, geneuzel, zorgen, megastress of hoe je het ook zou wilen noemen, morgen ook niet trouwens.

Maak van je artisjokhart geen moordkuil

Als je hartje maar rein is, zei mijn allerliefste oma altijd. Volg je hart, preekt de schrijver Paul Coelho. Hij heeft gelijk, net als mijn oma. Nu ontvouwt zich de tijd om te genieten van het leven. Met alles wat daarbij hoort. Dat zijn soms zorgen over van alles en nog wat, maar tegelijk ook heel veel mooie momenten. Kleine dingen. Een gezonde vleesloze maaltijd, de kinderen die plezier maken, een boodschappenkar vol eten en drinken, het zonnetje dat schijnt. Luister naar je hart. Dit betekent niet dat je direct de boel moet oppakken en naar een of ander krot in Frankrijk verhuist onder het mom van het roer om. Dat kan altijd nog, maar nu even niet. Maak heerlijke artisjokharten (om het jezelf gemakkelijk te maken shop je een verschrikkelijk en belachelijk duur blikje harten in water bij de deli in dat winkelcentrum om de hoek). Doop ze in een mosterddip gemaakt van een flinke schep crème fraiche met een paar flink fijn gesneden sjalotjes, verse peper en geurige Dijonmosterd, vers stokbrood erbij, een sprankelende witte wijn en lach naar de dag van vandaag met een gul hart en ontblote boventanden.