In de steigers

Regelmatig zwalkt ze over straat. Van rechts naar links, van weg naar trottoir. Nèèh, ze had geen bier op, noch wijn. Dat slingeren en zwalken heeft te maken met puincontainers, betonmixers en steigers. Komt er ooit een eind aan al die verbouwingen? Ook zij heeft er een achter de rug. Misère. En dan te bedenken dat er mensen zijn die altijd verbouwen. Ze weten niet beter. De gapende gaten in het plafond, afgebrande kozijnen, verstikkende stofwolken. Op aanraden van de makelaar moesten minstens drie tussenmuren eruit om de ideale living te creëren. Drie werden er vijf, werden er tien. Tegenwoordig is een radicale verbouwing bovendien een must. Zodra op een pand ‘verkocht’ prijkt, staat er dezelfde dag al een container voor de deur. Vervolgens wordt er een jaar zwaar verbouwd en takelt de toekomstige bewoonster zienderogen af. Rimpels worden dieper, het gelaat somberder. Hoogste tijd om jezelf in de steigers te hijsen. Liposuctie, botox. Zo stap je strak je dito onderkomen binnen. Het ruikt er naar verf en shag. Toen je er lang geleden voor het eerst ging kijken, rook het er nostalgisch. Over je rimpelloze wang glijdt een traan. “Is dit mijn thuis?” Je vraag verdwijnt grommend in de cirkelzaag.