Stofvrij bestaan

Ze hangen heel voornaam te wezen, mijn chique ivoorkleurige draperieën, helaas doen ze zelden dienst. Maar toen ik laatst op een heldere dag een stukje zat te tikken, scheen het zonlicht genadeloos in mijn beeldscherm. Zou ik ergens anders mijn werk voortzetten of was de oplossing voor handen? Natuurlijk. Daar prijkte een welvende massa gelijk een tirumisu die ik in al mijn enthousiasme met een geweldige haal dichttrok. Dat had ik beter kunnen laten. Uit de enorme hoeveelheid fluweel kwam een lawine stof tevoorschijn. Bedolven onder een wolk, happend naar adem, realiseerde ik me dat het tijd was voor een fikse tornado.

Schoonmaken is een perpetuum mobile

Gelukkig ben ik gezegend met hulptroepen: een stofzuiger boordevol zuigkracht, vuiloplossend sop, doekjes die een onweerstaanbare aantrekkingskracht bezitten en in een handomdraai mijn huis stofvrij maken. Het blijft hoe dan ook noeste arbeid. Bovendien houdt het nooit op. Schoonmaken is een perpetuum mobile, wat ik je brom. Wanneer eindelijk alles blinkt, kun je weer opnieuw beginnen en ga zo door tot je als een oud knokig halfblind besje zelf vergaat tot stof... Julie voelen ‘m, ik ben geen fan van huishoudelijk werk. Nu ben ik wel een liefhebber van honderd jaar oude huizen en aanverwante parafernalia. Tegenwoordig bestaat er bovendien een keur aan toebehoren om van je huis een exotisch walhalla te maken. Met tips en trucs krijgt je leefomgeving net dat beetje extra waardoor je optimaal kunt genieten in je bij voorkeur schone stulp. Met Feng-shui bijvoorbeeld. Feng-shui is simpel vertaald een eeuwenoude Chinese traditie over hoe je het beste je huis inricht. Die geweldige bank waar je zó in kunt neerploffen moet goed staan. Letterlijk, je gaat hem niet voor een deur zetten of midden in de kamer zodat je er niet meer omheen kunt, maar ook figuurlijk moet de bank goed staan. De manier waarop je een bank neerzet maakt je gelukkiger, maar ook gezonder. Bovendien vertelt Feng-shui dat stof stagneert. Daar schrok ik van. Zeker toen ik bedolven onder die lawine uit de gordijnen naar adem lag te happen.

Er moest een straffe noordenwind waaien door mijn huis die alles in beweging zette. Stoelen en tafels werden verplaatst, ik boende en stofte alsof de duvel me op mijn hielen zat. Laat nu de zon maar schijnen. Ik durf mijn gordijnen weer dicht te doen. En terwijl ik in alle rust dit stukje typ, heb ik mijn eerste haalbare voornemen binnen. Weg met die stofnesten en haal opgelucht adem.