Het kind en ik 2012 van Hens Initiatieven

Zien en gezien worden

Door welke bril kijken wij naar onze kinderen? Een roze bril, verrekijker of ziekenfondsbrilletje? Tegenwoordig krijgt een kind dat afwijkt van ‘normaal’, direct een etiket opgeplakt. Maar zou het ook zo kunnen zijn dat het gewoon een dromer is die tijd nodig heeft om wakker te worden? Als je kinderen door een andere bril bekijkt, kun je nieuwe dingen ontdekken. Hoe kun je leren ze in hun eigenheid waar te nemen?

Voor de themadag “Zien en gezien worden” hebben Miryam Hupkes en Veronica Storm van Hens Initiatieven sprekers uitgenodigd die onze blik als ouders, verzorgers, maar ook leraren en hulpverleners, op het kind aanscherpen met nieuwe invalshoeken en verrassende perspectieven. Naast de sprekers zijn er ook workshops over onderwerpen die aansluiten bij het thema. Vooral de ontmoeting met anderen geeft een verrijking aan de themadagen en projecten die Hens Initiatieven organiseert. Ervaringen worden gedeeld. Miryam: “Als leerkracht en ouder hebben we gemerkt hoeveel behoefte er bestaat aan inspirerende bijeenkomsten rond de opvoeding van kinderen. Daarvoor zetten wij ons in. We willen opvoeders bekrachtigen, zodat zij vanuit inzicht en enthousiasme kinderen kunnen begeleiden op hun levenspad.”

Antroposofisch kinderarts Edmond Schoorel opent de dag met de lezing: In de branding tussen het virtuele en de werkelijkheid – over ons bestaan onder invloed van beeld en moderne media. Roelant en Madelaine de Vletter-Wulff geven een interactieve lezing, waarbij wij als publiek worden uitgedaagd anders naar elkaar te kijken. Derde spreker is Marcel de Leuw. Hij geeft een intrigerende uiteenzetting op het thema Zien en gezien worden. “Iedereen die weleens verstoppertje heeft gespeeld, herkent misschien het moment dat je eindelijk tevoorschijn kwam. Je had je dit keer echt heel goed verstopt! Helaas werd je niet met open armen ontvangen, integendeel, de anderen waren alweer druk met een ander spel. Ze waren jou vergeten. Je werd niet gezien. Ongetwijfeld voelen velen zich soms ongezien of onbegrepen, terwijl wij (en zeker onze kinderen) allemaal graag willen dat de ander ons ziet zoals we zijn.” Marcel de Leuw vertelt dat je het ik van de ander ook kunt ontmoeten door elkaar de hand te drukken en elkaar aan te kijken. Zien en gezien worden. “Alleen moeten we dan wel in contact zijn met ons middengebied, het gevoelsgebied als centrum van de mens, want dat vormt de poort waar we elkaar echt kunnen ontmoeten. We kunnen onze kinderen helpen dit gebied rijk te leren ontwikkelen.”

Media zijn als lucht die we inademen

“Nooit eerder in de geschiedenis is het zo hectisch geweest als nu. Je komt ogen en oren te kort. Er gebeurt veel in de branding waar land en water elkaar raken. Het is een onstuimig gebied.” Edmond Schoorel laat ons zien dat we in de branding leven tussen virtueel en werkelijk. “Plotseling zijn we wereldburger, we weten alles en kunnen alles meebeleven. Het bestaan gaat razendsnel. Dat was vroeger anders. Kijk bijvoorbeeld eens naar een aflevering van Pipo de Clown. IJzingwekkend traag. Pipo en Mamaloe drinken koffie, ze gaan op zoek naar Klukluk, maar eerst eten ze wat. Indertijd vonden we het ongelofelijk spannend. Maar kinderen van nu kunnen daar niets meer mee. Ze vinden het saai, want ze moeten voortdurend gepakt worden. De frequentie van beeldwisselingen ligt tegenwoordig op twee tot drie seconden. Media zijn als de lucht die we inademen. Een nieuw element zoals wind, water en vuur. Terug kan niet meer. We moeten ermee leren leven.” Tegelijk vormt die virtuele wereld een brug. Volgens Schoorel is het dan ook van groot belang dat we op spiritueel gebied ontwikkelen en de verbinding maken met boven. “Ga gewoon eens aan de vloedlijn staan en wacht. Wacht wat de kosmos ons te vertellen heeft.”

Go with the flow is geen optie
 

Tijdens de workshop In de branding tussen virtueel en werkelijk vallen direct de onderlinge verschillen op tussen ouders en opvoeders. De een heeft een zoon die het liefst zijn X-BOX meesmokkelt naar bed, terwijl de ander kinderen heeft die er absoluut niet naar talen. Anna is pleegouder en worstelt met het dilemma: overal aan toegeven of alles verbieden. Wat kun je als ouder doen? Schoorel vindt verbieden geen optie. “We leven in een gedigitaliseerde samenleving, daar kun je maar beter mee leren omgaan. Ouders en opvoeders zouden wel een duidelijk standpunt kunnen innemen. Go with the flow is geen optie. Stippel de route uit en vraag je kinderen simpele dingen. Bijvoorbeeld: hoe lang duurt het voordat je weer jezelf bent als je dadelijk klaar bent met je game? Ouders die zelf de uitknop niet kunnen vinden, hebben overigens geen recht van spreken.”

 

IK zie je!

Roelant en Madeleine Vletter-Wulff laten met hun interactieve lezing het publiek voelen wanneer je oprecht kunt zeggen: “IK zie je!”. Samen geven Roelant en Madeleine communicatietrainingen, waarbij het jezelf durven laten zien of horen, en de ander durven waarnemen de sleutelvaardigheden zijn. Steekwoorden hierbij zijn: contact, respect, authenticiteit, duidelijkheid, openheid, beleven. En daar waar dat zinvol is, zetten ze de rode neus in. Roelant en Madeleine vragen verschillende deelnemers of ze op het toneel willen komen staan. Daar krijgen ze een rode neus op en wij als kijkers moeten vertellen wat er vervolgens gebeurt met die persoon. Opvallend is dat de ogen van de personen op toneel veel meer expressie vertonen. Door de rode neus kun je veel beter de uitdrukking waarnemen in de ogen van de persoon op het toneel. De focus gaat naar de ogen en je kunt zien wat er in die persoon leeft. Is die blij, onzeker of bang? Wat zie je, verandert in: IK zie je.
 

Een rugzak vol verleden

 
Gaby, moeder van drie kinderen, volgt de workshop Woede en agressie van Madeleine de Vletter-Wulff. Het onderliggende thema luidt: woede is ook een positieve kracht, maar je moet het wel goed inzetten. “De rode draad van de workshop is dat we allemaal een rugzak meedragen met onverwerkte dingen – pijn, verdriet. Zeker als je kinderen moet opvoeden, kun je soms buitensporig boos worden. Misschien was er wel een reden om boos te worden, maar zo boos? Denk dan aan die rugzak die je meesjouwt.” Gaby realiseert zich dat je vooral zelf die rugzak in het oog moet houden. “Houd grip op je gevoel. Dan ga je dingen echt anders zien. Weet waar het vandaan komt. En als je dat weet, kun je het beter een plek geven. Bovendien zullen dan niet zo snel de kinderen degenen zijn die bij jou die pijnpunten aanraken. Want dat kunnen ze als geen ander!”
 

Enthousiasme en discussies

“Zo'n themadag neemt je mee op vleugels en het duurt even voordat je weer geland bent!” Zelfs na afloop laaien enthousiasme en discussies hoog op. Miryam en Veronica genieten. “Het was een intense dag, waar we met elkaar over actuele onderwerpen hebben gesproken rond het thema Zien en gezien worden. Zowel de lezingen als workshops hebben ons aan het denken gezet door verrassende invalshoeken.” Miryam: “Ik ga toch anders kijken naar kinderen en naar mezelf.” Met een grote glimlach kijken zij naar alle enthousiaste deelnemers, werkgroepleiders én sprekers bij de naborrel. “De dag is geslaagd. De deelnemers van vandaag gaan energiek en voldaan naar huis en dat komt de kinderen in hun omgeving ten goede. Daar doen we dit voor!”

Wat leeft er bij jullie opvoeders?
 

“Graag willen we dan ook blijven doorgaan met het organiseren van deze waardevolle bijeenkomsten”, zegt Veronica. “Iedereen is altijd razend enthousiast. Het inspireert en motiveert.” Komende tijd gaat HenS initiatieven haar oor te luisteren leggen om nieuwe vormen te ontwikkelen rond vragen over de opvoeding. “Wat leeft er bij opvoeders? Waar zouden zij meer over willen horen en leren? In welke vorm, op welke plek, voor welke prijs? Heb je een idee? Laat het ons weten!”

 

Kijk voor meer informatie op www.hensinitiatieven.nl of stuur je mail naar Miryam Hupkes en Veronica Storm via deze website.